27.05.2025 | 5 min czytania
Ochrona przed komarami, kleszczami i meszkami to często podejmowany temat w aptece przed wyjazdem wakacyjnym, szczególnie w rejony tropikalne, czy letnim grillem. Ukąszenia owadów bywają kłopotliwe i wywołują dyskomfort. Są również wektorami niektórych chorób infekcyjnych. Jakie środki ochrony przed kąsającymi owadami stosuje się w praktyce u niemowląt, dzieci i dorosłych? Jak inaczej chronić się przed komarami, meszkami czy kleszczami oprócz stosowania repelentów?
Owady, takie jak komary, meszki i kleszcze, mogą kąsać skórę człowieka, czego efektem są swędzące bąble, zaczerwienienie czy odczyn alergiczny na ślinę owadów. Warto pamiętać, że wiele z nich jest wektorem chorób infekcyjnych, zarówno tych o podłożu bakteryjnym, pasożytniczym, jak i wirusowym [1, 2, 4]. Jakie choroby przenoszą owady żywiące się krwią człowieka? Są to m.in.:
Stosowanie repelentów stanowi element profilaktyki pierwotnej chorób przenoszonych przez owady będące wektorami patogenów [10]. W celu zwiększenia ochrony zaleca się również stosowanie metod uzupełniających, takich jak moskitiery nadłóżkowe i okienne [1, 10] oraz niektóre insektycydy. Przykładem jest permetryna — substancja owadobójcza, a nie repelent — która znajduje zastosowanie w impregnowaniu moskitier, szczególnie w rejonach tropikalnych w ramach profilaktyki przeciwmalarycznej [12].
Repelenty to substancje odstraszające owady, takie jak komary, meszki i kleszcze. Ich mechanizm działania opiera się na zakłócaniu funkcjonowania neuronów oraz receptorów węchowych odpowiedzialnych za lokalizację gospodarza. Repelenty blokują m.in. receptory wykrywające dwutlenek węgla (CO₂), co znacząco utrudnia owadom odnalezienie człowieka. Warto podkreślić, że środki te nie wykazują działania owadobójczego — ich podstawowym celem jest zapobieganie kontaktowi z owadami i ochrona przed ukąszeniami [2, 3, 5, 11].
Do najczęściej stosowanych repelentów należą:
DEET (N,N-dietylo-m-toluamid) to jeden z najczęściej stosowanych i najstarszych repelentów, dostępny od lat 50. XX wieku. Występuje w preparatach w stężeniu od 10% do 50% i skutecznie odstrasza komary, meszki oraz kleszcze [2, 3]. Wykazuje także aktywność wobec wszy i karaluchów [12].
DEET jest syntetyczną substancją o oleistej konsystencji, nierozpuszczalną w wodzie, natomiast bardzo dobrze rozpuszczalną w alkoholu [12]. Ze względu na wysoką skuteczność, DEET uznawany jest za „złoty standard” w porównaniu z innymi repelentami [1]. Warto jednak pamiętać, że jego potencjalna toksyczność jest wyższa w porównaniu do nowszych substancji, takich jak ikarydyna czy IR3535 [12].
Ze względu na potencjalną toksyczność, DEET nie zaleca się stosować w dwóch grupach pacjentów:
Skuteczność DEET wobec komarów, podobnie jak w przypadku innych repelentów, zależy od stężenia substancji i jest wyższa niż w przypadku ochrony przed kleszczami. Szacowany czas działania DEET (przede wszystkim wobec komarów) w zależności od stężenia wynosi:
Czy stężenie DEET w preparatach do stosowania na skórę może przekraczać 50%? Nie — wyższe stężenia mogą powodować wystąpienie rumienia, martwicy pęcherzykowej skóry oraz bliznowacenia resztkowego [5].
Mimo że DEET wykazuje potencjalnie wyższą toksyczność w porównaniu z innymi repelentami, do tej pory odnotowano niewiele przypadków zatrucia. Objawy toksyczności dotyczą głównie układu nerwowego (tzw. objawy neurotoksyczne) i obejmują [5]:
Przyczyną objawów neurotoksycznych po ekspozycji na DEET jest zaburzenie funkcji kanałów jonowych, w tym kanałów sodowych i potasowych [9], a także hamowanie aktywności acetylocholinoesterazy [12]. Ze względu na lipofilny charakter DEET ma tendencję do kumulowania się w skórze właściwej oraz w tkance tłuszczowej [1].
Ikarydyna (znana także jako pikarydyna) to syntetyczny repelent dostępny w preparatach w stężeniu 10–20%. Roztwór ikarydyny w stężeniu 20% wykazuje porównywalną skuteczność do DEET stosowanego w stężeniu 30–50% [1]. W porównaniu z DEET ikarydyna nie wywołuje działania drażniącego ani uczulającego [6]. Dodatkowo wchłania się przez skórę w znacznie mniejszym stopniu — mniej niż 5% podanej dawki (dla porównania: DEET – około 48% w ciągu 6 godzin) [9].
Repelent ten jest dostępny w Europie od 2001 roku, a w Stanach Zjednoczonych od 2005 roku [5].
Jaka jest skuteczność ikarydyny? Wynosi ona, przykładowo wobec kleszczy:
Ikarydyna wykazuje aktywność również przeciwko muchom, pszczołom i pchłom. Związek ten odparowuje ze skóry wolniej niż w przypadku DEET [12].
Ikarydyna wg danych literaturowych może być stosować u dzieci od 6. miesiąca życia w stężeniu 5-10% [12]. W praktyce większość preparatów z tym składnikiem ma 10% i jest przeznaczona dla dzieci od 1. roku życia.
IR3535 (butyloacetyloaminopropionian) to pochodna aminokwasu beta-alaniny o oleistej konsystencji. Cechuje się niską toksycznością, zarówno po ekspozycji na skórę, jak droga pokarmową (u zwierząt doświadczalnych) [12]. W preparatach występuje w stężeniach 10-20%. W niektórych badaniach IR3535 wykazuje aktywność odstraszającą nie tylko wobec komarów, kleszczy i meszek, ale również wobec os, much [1, 12]. Związek ten może odstraszać owady:
Wg niektórych źródeł związek ten jest bezpieczny od 6. miesiąca życia i kobiet w ciąży [12].
Alternatywą dla syntetycznych repelentów są olejki eteryczne. Mają jednak dużo węższy zakres działania, jak i czas działania.
Wśród olejków eterycznych, które mogą odstraszać owady wymienia się:
Preparaty na bazie olejków eterycznych nie są jednak zalecane do stosowania u kobiet w ciąży ze względu na potencjalne działanie mutagenne (eugenol) lub negatywny wpływ na rozrodczość (citronellol) [1].
Co przekazać pacjentowi, który chce chronić się przed owadami za pomocą repelentów? Podczas ich stosowania należy przestrzegać kilku podstawowych zasad:
Warto pamiętać, że intensywne pocenie się, warunki atmosferyczne oraz stan skóry mogą negatywnie wpływać na skuteczność działania repelentów i skracać czas ochrony przed komarami [1, 8].
W ramach ochrony przed owadami pacjentowi można polecić również inne metody:
Warto również uwzględniać pory aktywności owadów i unikać przebywania na zewnątrz w okresach największego ryzyka żerowania.
Piśmiennictwo:
Praktyka apteczna
Kaszel po inhibitorach ACE – nieoczywiste fakty, które warto znaćKaszel to jedna z najczęstszych dolegliwości zgłaszanych przez pacjentów...
Praktyka apteczna
Leki recepturowe - czy to początek końca, czy nowy początek?W ostatnich miesiącach branża farmaceutyczna żyje dyskusją na temat przyszłości...
Praktyka apteczna
Jak skutecznie leczyć zaparcia?Zaparcia to wciąż aktualny i coraz częstszy w ostatnich latach problem. Wielu...
REKLAMA
Materiały i treści opublikowane na stronie, jak również jej projekt graficzny jako całość, podlega ochronie prawnej, w tym na mocy przepisów prawa autorskiego, prawa własności przemysłowej oraz ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Zabronione jest powielanie lub wykorzystywanie w inny sposób jakichkolwiek materiałów i treści w całości jak i w części bez pisemnej zgody administratora strony wskazanego w nocie prawnej. Zamieszczanie linków do strony lub do treści w niej zawartych jest dopuszczalne tylko do celów prywatnych, niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.